فراز 18 از دعای 45 ( دریای نعمت و عطای پروردگار )

اى كسى كه با احسان و فضل خويش بندگان را به حمد و سپاس واداشته و آنان را در من و عطاى خويش غرق كرده‌اى، چه آشكار است نعمت‌هاى تو در وجود ما! و چه انبوه و فراوان است منت و لطف تو بر ما! و چه بسيار است نيكى تو كه به ما اختصاص داده‌اى.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.