فراز 27 از دعای 45 ( همدمی که نبودش انسان را به وحشت اندازد )

سلام بر تو همراه مهرورزى كه چون آمد، مونس و هم راز شد و شادى و سرود انگيخت، و چون به سر آمد، وحشت افزود و دلها را به درد آورد.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.