خدايا! پس حمد و سپاس از آن توست در حالى كه به بدىها اقرار مىكنم و به سهلانگارى اعتراف داريم و براى تو در دلمان، ندامت واقعى و بر زبانمان عذر راستين داريم. پس با اين همه تقصير و كوتاهى كه داريم به ما مزد و پاداشى عطا فرما كه به وسيلهى آن به فضيلتهاى دلخواه از دست رفته، دست يابيم و از انواع ذخايرى كه مورد حرص و طمع مىباشد، به عنوان عوض دريافت نماييم.