گناه بخشا، با آنكس كه در تو راه كفران و عصيان پيش گرفته، با صبر و شكيبائى رفتار مىكنى، و بر آنكس كه به خود ستم روا داشته، فرصت و مهلت دورى از ظلم و ستم مىدهى. تو، به همه آنان تا آن هنگام بازگشت، با شكيبائى فرصت مىدهى، و در كيفر آنان شتاب نمىكنى، تا بر گناهان خويش از در «توبه» درآيند، و اگر هلاك شوند، به رضاى خود به هلاكت رسند، و اگر نگونبخت گردند از نعمت تو به بدبختى نرسند. چنين كسان پس از اينكه دليل و گواه بر آنها رسيد و راه هر عذرى را پوشاند، و مشمول عفو و اغماض و گذشت و بزرگوارى تو قرار گرفتند، تو در كيفرشان شكيبائى نمودى، به هلاكت و نگونبختى خواهند رسيد.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.