فراز 105 از دعای 47 ( سلامتی و سعادت )

و مرا از امتحان و ابتلاهاى سختى كه طبقات مرد و زن خلق را به آن مبتلا مى‌گردانى مرا (از كرم) معاف دار و مرا به مقامى رسان كه آن مقامات را به كسى عطا كردى كه به عنايت خاص نعمت (نبوت و خلافتت) را به او عطا فرمودى و از او راضى و خشنود بودى و دوران عمرش به نكو نامى گذرانيدى و روز رحلتش هم قبض روح او را به سعادت و حسن عاقبت فرمودى (يعنى مرا به مقامات انبياء و اولياء خود نائل ساز كه آنها در دنيا نكونام زيستند و وقت رحلت سعادت فرجام رفتند در حقيقت به امت تعليم داده كه از خدا چنين آرزو و حاجتها را در دعا مسئلت كنيد نه حاجتهاى پوچ فانى دنياوى را)

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.