و روزى كه مرا براى ديدارت برمىانگيزى خوار و شرمندهام مكن، و در جلوى دوستانت رسوايم مگردان، و ياد خود را از ياد من مبر، و شكر و سپاس خود را از من زايل مكن، بلكه آن را در حالات فراموشى هنگام فراموشيهاى نادانان به نعمتهايت هميشه با من قرار ده، و به من الهام كن كه بر آنچه مرا عطا كردهاى ستايش نمايم، و به آنچه به من نيكوئى نمودهاى اقرار كنم.