فراز 119 از دعای 47 ( رنج و آزمایش سخت )

و مرا از شماتت و سرزنش دشمنان و از ورود بلاء و مصيبت دوران پناه ده و از رنج و مشقت روزگار محفوظ دار و از اعمال زشتى كه مرتكب شده‌ام و تو بر آن آگاهى كرم فرما و پرده‌پوشى كن آنگونه خطاپوشى كه شخص قادر بر انتقام و تواناى بر بطش و اخذ به كيفر مى‌كند اگر حلم و بردبارى امهال او (از نظر لطف و عنايت) نبود (شايد يعنى به طورى از اعمال زشتم پرده‌پوشى كن كه الى الابد گناهان و اعمال زشتم پوشيده بماند چون حلم تو مانع از انتقام و امهال و مداراى تو رافع اخذ و كيفر است و حلم تو نامتناهى است و مهلتت بى‌حد و نهايت پس پرده عفو و كرمت را تا ابد از روى كار زشتم بر نخواهى داشت و گناهان و زشتيهايم را محو ابدى و عفو هميشگى خواهى فرمود).

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.