فارسی
فراز 18 از دعای 47 ( ناتوانی از درک ذات حق )
أَنْتَ الَّذِي قَصُرَتِ الْأَوْهَامُ عَنْ ذَاتِيَّتِكَ ، وَ عَجَزَتِ الْأَفْهَامُ عَنْ كَيْفِيَّتِكَ ، وَ لَمْ تُدْرِكِ الْأَبْصَارُ مَوْضِعَ أَيْنِيَّتِكَ .
از درك كنه ذاتت عقل و فكرتها عاجز و از كيفيت اوصافت فهم و دانشها قاصر است بصرها و بصيرتها از ادراك انيتت محروم است (يعنى چون چشم سر و ديده‌ى خيال مى‌خواهد خدا را در اين و مكان مشاهده كند و نمى‌داند كه (هو فى كل مكان و لا فى شيئى من المكان) خدا در هر مكان هست و در هيچ مكان نيست به اين معنا كه به نحو احاطه وجودى در هر مكان هست و به نحو محاطيت در هيچ مكان نخواهد بود او از زمان و مكان مجرد و از ماده و مدت منزه است چنانكه روح ما هم مجرد و حد زمان و مكان در او منطوى است وجود برتر از محوطه تنگ ماده و مدت است كه:
(زير و بالا پيش و پس وصف تن است
بى‌جهت آن جان پاك روشن است)
پس چشم حس و خيال كه خدا را در مكان مى‌طلبد از ديدن حق متعال محجوب و محروم است بلكه چشم عقل و فكرت هم تا او را به اشاره عقلى محدود گرداند در حجاب ابد خواهد ماند:
(هر چه انديشى پذيراى فناست
آنچه در انديشه نايد آن خداست)
مناجات
ز حق رسيد ندا، لااله الّا هو
دلم ربود ز جا، لااله الّا هو
نداى نور فشان روشنايى دل و جان
نداى شرك زدا، لااله الّا هو
سروش هاتف غيب اين ندا به جان در داد
دلا تو هم بسرا، لااله الّا هو
چو گوش هوش بدادم منادى حق را
شنيدم از همه جا، لااله الّا هو
خدا گواه و ملايك گواه و دانايان
كَفى بِهِمْ شُهَدا، لااله الّا هو
نظر به عالم جان كردم از دريچه دل
نديده ديده سوا، لااله الّا هو
نوشته گِرد خط مهوشان به خط غبار
به كِلك صنع خدا، لااله الّا هو
اشاره‌هاى خوش چشم مست محبوبان
به غمزه كرد ادا، لااله الّا هو
انتخاب شرح:
- حسین انصاریان - محمد رضا آشتیاني - محمد جعفر امامی - سيد احمد سجادی - محمد علي مدرسی چهاردهی - بدیع الزمان قهپائی - سید عليخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید علیخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید محمد باقر حسينی (داماد) - سید محمد باقر موسوی حسينی شيرازی - سید محمد حسین فضل الله - سید محمد شيرازی - سید نعمة الله جزائری - عباس علی موسوی - محمد جواد مغنیه - محمد دارابی - نبیل شعبان
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
