فراز 2 از دعای 47 ( احاطۀ مطلق خدا )

و آفريننده جهانهاى بى‌نهايت و پديد آرنده آسمانها و زمين است (بى‌حاجت به رويه و فكرت و بى‌سابقه تمثال) و صاحب عزت و جلال و بزرگوارى است سلطان مطلق بر تمام سلاطين عالم وجود و خداى يكتا بر جميع خداپرستان جهان خالق كل موجودات ( آنچه از عدم بوجود آمده از ازل و بوجود آيد تا ابد از كليات و جزئيات مجرد و مادى زمانى و دهرى و سرمدى خالق همه اوست و در عالم ايجاد خالقى جز او وجود ندارد) او وارث كل اشياء عالم است (يعنى بعد از فناء كل، هستى تمام موجودات عالم امكان به او باز مى‌گردد انا اليه راجعون چون وجود ممكنات عاريتى و ظلى است و ظل اشراق شمس حقيقه الوجود به سوى او باز خواهد گشت پس وارث كل موجودات است) آن ذات يگانه يكتا را هيچ مثل و مانندى نيست (چون خداى متعال حقيقت نوعيه نيست كه افرادى مثل هم در ذهن يا در خارج بر او تصور شود بلكه حقيقت واجب تعالى صرف الوجود است و صرف وجود و هستى صرف واحد به وحدت حقه‌ى حقيقيه است كه ثانى او عدم است لذا او فرد منفرد بالذات است و ثانى ندارد تا او را مثل و مانند و يا ضد و ند تواند بود پس خدا را مثل و مانند و ضدوند و شريك نخواهد بود و حقيقت او بر يكتائى و بى‌مثل و مانندى او شاهد و برهان قاطع است) ذره‌اى از موجودات عالم (از مجرد و مادى كلى و جزئى) از علم محيط (و محيط علم) او خارج نيست و وجودش (كه عين علم است) به تمام اشياء احاطه خواهد داشت و بر همه موجودات عالم حافظ و نگهبان اوست‌

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.