فراز 37 از دعای 47 ( تقرّب با شکر الهی )

حمد و سپاسى كه جز بر حضرتت شايسته نباشد و حامد بدان حمد جز به درگاهت تقرب نجويد (يعنى آنكه از روى اخلاص حمد حضرتت مى‌گويد تنها تقرب تو را مى‌خواهد و به هيچ مخلوقى نظر ندارد و به اجر بهشت و حور و قصور هم سر فرود نياورد تنها حمد تو كه ذكر اوصاف جمال و جلال تست منحصرا براى تقرب به تو كند و بهشت شهود و حسن بى‌حد تو منظور نظر او باشد)

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.