خدايا! در هر روزگارى دينت را به وسيله امام و پيشوائى كه او را براى بندگانت علامت و در شهرهايت نشانه برپا داشتهاى، تاييد و كمك كردهاى، پس از آنكه پيمان آن امام را به پيمان خود پيوسته و او را سبب خشنودى خويش گردانيدى، و اطاعت از او را واجب نموده، و از فرمان نبردن از او ترسانيدهاى، و به فرمانبرى فرمانهايش، و اجتناب از منهياتش، و به اينكه كسى از او سبقت نگيرد و از او عقب نماند، فرمان دادهاى، پس اوست نگهدار پناهندگان و پناه اهل ايمان و دستاويز چنگ زدگان و جمال و نيكوئى جهانيان.