خداوندا! در هر زمان دين خود را به توسط امامى كه براى بندگانت نشانهى هدايت و مشعلى روشنى بخش در شهرهايت قرار دادى، پس از آنكه ريسمان آن امام را به ريسمان خود پيوند زدى، و او را (براى بندگان خود) وسيلهاى براى رسيدن به رضايت خود قرار دادى، و اطاعت نمودن از او بر همه واجب كردى، و از نافرمانى نمودن او منع نمودى، و امر نمودى كه فرمان او را اطاعت و نواهى او را ترك نمايند، و كسى از او جلو و يا در اطاعت از فرمانش عقب نيفتد، پس او حافظ پناهندگان و پناه اهل ايمان و ريسمان چنگ زنندگان و بهاء جهانيان است.