فراز 68 از دعای 47 ( نافرمانی و مخالفت بندگان )

سپس به او فرمان دادى و اطاعت نكرد و او را نهى كردى دست از كار خلاف خود برنداشت. تو او را از گناه برحذر داشتى و او با فرمانت مخالفت كرد البته نه از روى دشمنى با تو و نه از جهت تكبر بر تو بلكه دعوت هواى نفس خويش را اجابت كرد و همان هواى نفس او را به آنچه ترسانده‌اى خواند و دشمن تو و دشمن او را بر آن يارى كرد. آنگاه با آشنايى به ترسانيدن تو و اميدوارى به عفو تو و اعتماد به گذشت تو بر نافرمانى‌ات اقدام نمود در حالى كه به آن نعمت‌هايى كه به او عنايت كرده‌اى سزاوارترين بندگانت بود كه به نافرمانى‌ات اقدام ننمايد.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.