فراز 9 از دعای 47 ( اول و آخر بودن خدا )

به پيش از هر چه و هر چيز و هر كس به عرش ذوالجلالت بوده‌اى كس در آن وقتى كه آوايى نبوده سكوت محض و غوغايى نبوده تو يكتا بوده و يكتا خداوند كه اين هستى ز فرمان تو شد بند تو آن يكتا خداى كردگارى هميشه حى و حاضر برقرارى به پيش از سلسله در طول دوران به وحدانيتت تنها تويى آن‌

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.