فراز 93 از دعای 47 ( دوری از خدا )

و از آنچه مرا از حضرتت دور مى‌گرداند و ميان من و ميان حظ و بهره‌ام از لقاى تو جدائى مى‌افكند و از آن مقصود نهائيم نزد تو (كه رضا و خشنودى و شهود جمال تست) مرا منع مى‌كند (كرم كن و) از همه‌ى اينها پناهم ده (يعنى از هر چه مرا از تو دور مى‌كند يا ميان من و تو حائل مى‌شود يا مرا از مشاهده جمالت منع مى‌كند از آن مرا در پناه خود آور)

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.