و تو اى خداى من- فرخنده و برترى- چون بد نهادى و كژانديشىاش را ديدى، او را با سر، در همان گودالى كه براى شكارم كنده بود در افكندى، او را با سر، در همان گودالى كه براى شكارم كنده بود در افكندى، و در ژرفاى گودالش سرنگون كردى، و او پس از آنهمه سركشى سر به خوارى نهاد، و در همان دامى كه برايم گسترده بود به دام افتاد! و اگر مهر و رحمتت نبود، آنچه بر وى فرود آمد بر من فرود آمده بود.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.