فراز 7 از دعای 8 ( گناه اسراف )

و پناه مى‌بريم به تو از اقدام بر اسراف (صرف مال بيش از آنكه شرع و عقل جائز داند، رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هر كه در زندگى ميانه‌رو باشد خدا روزى به او مى‌رساند و هر كه زياده‌روى كند خدا او را از روزى نوميد گرداند، و حضرت صادق عليه‌السلام فرمود: ميانه‌روى چيزى است كه خدا آن را دوست دارد، و زياده‌روى چيزى است كه خدا آنرا دشمن دارد اگر چه، هسته‌ى خرما را دور اندازى، زيرا آن براى چيزى به كار آيد و اگر چه نيمخورده‌ى آبى باشد كه آشاميده‌اى، و ناگفته نماند: اسراف تنها در مال و دارائى نيست، بلكه قرار دادن هر چيز است در غير جاى خود، چنانكه خداى تعالى قوم لوط را براى كار بيجا به اسراف وصف نموده «س 7 ى 81»: بل انتم قوم مسرفون يعنى شما گروهى اسراف كننده‌ايد) و از نيافتن روزى به اندازه‌ى نيازمندى (كه انسان را از درخواست از مردم بازداشته بى‌نياز گرداند، حضرت اميرالمومنين عليه‌السلام فرمود: براى خلق خداى تعالى پاداشها و كيفرهاى فقر هست، و از جمله نشانه‌ى فقر هرگاه پاداش باشد آنست كه داراى خلق نيكو باشد، و پروردگارش را اطاعت نمايد، و از حال خود شكوه نكند، و خداى تعالى را سپاس گزارد، و از جمله‌ى نشانه‌ى فقر هرگاه كيفر باشد آنست كه بدخلق باشد، و پروردگارش را نافرمانى كند، و شكوه‌ى بسيار نمايد، و از مقدر شده به خشم آيد)

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.