انسان در بسیارى موارد از تاریکى شب مى‏ترسد برای مقابله با این ترس‏ها چه کنیم؟

براى مقابله با ترس هاى موهوم، کارآمدترین وسیله، اعتماد به نفس است. باید از خود بپرسید: آیا واقعاً چیزى هست که از آن بترسم؟ تجزیه و تحلیل و تلقین، زمینه را براى از میان بردن ترس فراهم مى کند. تنها آگاهى یافتن از این که گرفتار تخیلات بى اساس شده اید کافى نیست. اگر تاریکى شما را به وحشت مى افکند، چراغ هاى خانه را به تدریج خاموش کنید و در اتاق ها بگردید و با صداى بلند حرف بزنید و یا آواز بخوانید. اشیا را با لمس کردن جست و جو کنید و سعى نمایید چیزهایى را که نشناخته اید، تشخیص دهید. درهاى اتاق را بگشایید و شخصاً به جست و جوى اشباحى که مى پندارید وجود دارند بپردازید.
خواهید دید که هیچ شبحى در کار نیست.
امام على(ع) مى فرماید: "هرگاه درباره چیزى دچار ترس شدى، خود را در آن بیفکن که تشویش براى مصون ماندن از خطر آن به مراتب سخت تر از ابتلاى به آن است".
یکى از روان شناسان داستان کسى را نقل مى کند که: "در ایستگاه قطار کار مى کرد و ساعت کار او از هفت شب تا هفت صبح بود. در اوّلین شبى که در ایستگاه پیاده شد، ترس او را فرا گرفت. وحشت زده چراغ را روشن کرد، همه درها را بست و پرده ها را کشید و به هر زحمتى بود شب را به صبح رساند. او به بازرس گفت: دیگر تحمل ادامه کار را ندارد، چون از تنهایى و تاریکى مى ترسد. بازرس به او گفت: ترس تو به خاطر عدم شناخت تاریکى است. تاریکى دشمن انسان نیست. یک شب دیگر امتحان کن و این مرتبه سعى کن آن را بشناسى. خودت را در اتاق حبس نکن. تاریکى ترس ندارد. شب بعد با این که باز مى ترسید، درهاى اتاق را باز گذاشت. با تعجب دید چه قدر بهتر است. یک مرتبه متوجه هواى صاف و مطبوع شب گردید. از اتاق بیرون آمد و آسمان قشنگ و پرستاره را دید. آن شب از بهترین شب هاى او بود. او یاد گرفته بود که به ترس خود فائق آید".