چرا ما بر امام حسین (ع)گریه می کنیم با اینکه یقینا اهل بهشتند ؟

ظلم و ستم و تجاوز و قتل و غارت و جنایتی که توسط عمال یزید بر جسم مبارک و نورانی حضرت اباعبدالله الحسین (ع) وارد شد چیزی نیست که بتوان آنرا حتی با رفتن در بهشت فراموش کرد و یاد و خاطره تلخ آن ظلمها و ستمها تمام ملائکه خدا و فرشتگان مقرب الهی و انبیاء عظام را به غم و اندوهی مبتلا کرده است
که این غم و اندوه تنها با خالی کردن عقده دل در کنار مزار پاک اجساد شهیدان قدری تسلی می پذیرد و از طرفی اجر و ثوابی که خداوند بر گریه بر جسم پاک شهیدان کربلا بیان فرموده هر عاشق و دلباخته ای را وادار می کند تا با گریه برآن اجساد مطهر به درجات و مقامات عالیه بهشتی خود بفزایند و از اجر و ثواب بیشتری برخوردار شوند
و ثالثا گریه انبیاء و اولیاء و ملائکه خدا بر جسم مطهر شهیدان کربلا به غرض تعلیم دادن به انسانهای آزاده خواه و حقیقت جو است تا هرگز یاد و خاطره شهادت آن امام مبین را فراموش نکنند و رابعا این عمل توسط انبیاء و اولیاء و ملائکه خدا مصداق عظمت دادن به شعائر دینی است و قرآن کرم می فرماید و من یعظم شعائرا... فانها من تقوی القلوب .