ظرفیت بندگان

شخصى که الان هم زنده است، حدود بیست سال است که با او دوست هستم. شعر خوب مى‏گوید، شعرهایى بسیار خوب. شعر فقط در راه خدا مى‏گوید. گفت: یک شب یک غزل گفتم، بعد گفتم که من از حافظ که چیزى کمتر ندارم، من هم مثل او غزل مى‏گویم، اگر حافظ بود با او مسابقه مى‏دادم یا با او مساوى مى‏شدم یا در بعضى از غزلیّات مى‏بردم. نصف شب به بعد در خواب دیدم که از پلّه‏هاى مسجد امام پایین آمدم، دیدم که دور حیاط مسجد پر از خون است، به حیاط رسیدم، شخصى که چهره‏اش بسیار ملکوتى بود، یک ظرف کوچک از یکى از این خُم‏ها پر کرد و به من داد، گرفتم، بسم اللّه‏ گفتم و خوردم، دیدم بسیار خوشمزه است، از آن «شَرَاباً طَهُورًا »⁶ که سوره الدهر مى‏گوید، از آن «عَیْناً یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللّه‏ِ یُفَجَّرُونَهَا تَفْجِیرًا »⁷، گفت: یک لیوان کوچک خوردم، سرگیجه گرفتم، نمى‏توانستم خودم را نگه دارم، زیر بغلم را گرفت، مرا نشاند، ساعت‏ها گذشت، از مستى درآمدم، گفت: مطالب بى‏راه دیشب چه بود که مى‏گفتى؟ حافظ همه این خُم‏ها را خورد، مست نشد، تو یک لیوان کوچکش را خوردى، طاقت نیاوردى؟!مدام مى‏گویم: خدایا خودت را در من تجلّى بده، نمى‏دهد. مى‏گوید: جاى مرا باز کن، آخر تو که جاى مرا پر کردى، بعد هم مى‏گویى بیا. تو این خانه را خالى کن، بعد من بیایم، آخر کجا بیایم، مدام مى‏گویى بیا، من کجا بیایم.خودش در حدیث قدسى مى‏گوید: «لا یَسَعُنى ارضى وسمائى» ؛ آسمان‏ها و زمین گنجایش مرا ندارند، تنها جایى که گنجایش مرا دارد، «بَلْ یَسَعُنى قَلْبُ عَبْدِىَ المُومِنِ»⁸ است، فقط من در دل بندگان عاشقم جاى مى‏گیرم.والسلام علیکم و رحمه اللّه‏ و برکاته

1 . انعام (6) : 141.
2 . انعام (6) : 141.
3 . المحاسن: 2/610. اما روایت از امام صادق علیه السلام است و «منزله» بدل «الداره» آمده است.
4 . کنز العمال: 2/672 ، حدیث 5032.
5 . حافظ شیرازى.
6 . انسان (76) : 21.
7 . انسان (76) : 6.
8 . عوالى اللئالى: 4/7.