عاقبت غافلان

اما کسانى که در این قبر طبیعت ماندند تا خفه شدند و گندیدند و بوى بد گرفتند، همین که قیامت مى شود خودِ پروردگار هم نمى خواهد اینها در محشر بمانند، لذا خطاب مى کند : «خُذُوهُ فَغُلُّوهُ »6 ؛ زنجیر ببندید به اینها، «ثُمَّ الْجَحِیمَ صَلُّوهُ » به آتش جهنم اینها را بکشاند که در صحراى محشر نباشند :« وَامْتَازُوا الْیَوْمَ اَیُّهَا الُْمجْرِمُونَ »7.و [ ندا آید : ]اى گناهکاران ! امروز [ از صف نیکان ] جدا شوید .چه جرمى از این بالاتر که منِ خدا به تو روى کردم و تو رویت را برگرداندى، منِ خدا به واسطه انبیا و ائمّه به دنبال تو آمدم، گفتم مى خواهمت و تو گفتى من تو را نمى خواهم. چه جرمى از این بالاتر؟! به چه جرمى مرا نخواستى؟ این حرف همه جا هست. صبح فردا امیر المومنین علیه السلام در مسجد به امام مجتبى علیه السلام فرمود: مرادى را نزد من بیاور، ابن ملجم را کنار محراب آوردند، ابن ملجم دید که رنگ به صورت على نمانده، زخم کار خودش را کرده است، على در معرض از بین رفتن و کشته شدن قرار گرفته، عرض کردند بابا قاتل را آورده ایم، چشمش را باز کرد و فرمود پسر مرادى من بد امامى براى تو بودم، چه جرمى داشتم که مرا زدى؟ خدا هم حرفش همین است که من با دم رحمانى به تو روى کردم، تو به چه عنوان رویت را از من برگرداندى؟ « وَامْتَازُوا الْیَوْمَ اَیُّهَا الُْمجْرِمُونَ »8 حالا هم برو که روى من از تو برگشته است: «لاَّ بَارِدٍ وَلاَ کَرِیمٍ »9 ؛ منتظر کَرَم من نباش، من کَرَمم شامل حال تو نمى شود. آن جا دیگر عذاب خالص است. این جا مجرم مى تواند داخل خانه اش زیر کولر و فن کوئل برود، شب را راحت بخوابد، اما آن جا دیگر این خبرها نیست:«لاَّ بَارِدٍ وَلاَ کَرِیمٍ * اِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُتْرَفِینَ »10.نه خنک است و نه آرام بخش ، * اینان پیش از این از نازپروردگان خود کامه و سرکش بودند .یادت هست چه جنایت ها کردى! چه رویى از من برگرداندى! تا آخر عمرت هم منتظرت بودم تا بیایى، اما نیامدى. به پیغمبر گفت: چه موقع با خدا آشتى کنم؟ فرمود: همه وقت وقتِ آشتى است، اما اینها هیچ وقت آشتى نکردند. مولا را نخواستند، کسى که مولا را مى خواهد، دلیل خواستنش عمل کردن به قرآن است، عمل کردن به حلال و حرام قرآن است. آیات قرآن، چه در بخش خانوادگى، چه در بخش اجتماعى، چه در بخش سیاسى، چه در بخش اخلاق، چه در بخش عقاید و چه در بخش اعمال، هر کسى مولایش را مى خواهد، نشانه خواستنش، قرآنى بودن اوست، احمدى بودن اوست، على وار و زهراوار بودنش است والاّ اگر بخواهد بگوید که من محبوبم را مى خواهم و هیچ در این مسیرها نباشد، آن خواسته اش دروغ است، قلاّبى و هواست، حق نیست