باغ آباد و زيارت عاشورا

 در يكى از مناطق كشاورزى جهت تبليغ دين در ايام تابستان دعوت داشتم ، سخنرانى پيش از نماز مغرب و عشا بود ، روزى پس از پايان جلسه پيرمردى نورانى و باحال كه گفتند عمرش متجاوز از صد و ده سال است به من مراجعه كرد و گفت : دوست دارم هر روزى كه خود مى خواهيد براى صرف نهار به باغ من در چند كيلومترى اين منطقه بياييد ، دعوتش را پذيرفتم ، بخشى از راه را كه نزديك باغ بود پياده رفتم ، باغ هاى دو طرف جاده با درختانش از محصول و ميوه خالى بود يا ميوه و محصولش اندك و كم بود ولى هنگامى كه وارد باغ آن مرد نورانى و چهره ملكوتى شدم ، ديدم زير اكثر درختان به خاطر سنگينى شاخه ها از كثرت ميوه و محصول دو شاخه گذاشته اند بسيار تعجب كردم ، از صاحب باغ سبب بى محصولى يا كم محصولى باغ او را پرسيدم گفت : من سه برنامه را از ابتداى جوانى نسبت به اين باغ كه جزء منابع هزينه زندگى من است رعايت كرده ام ،
اولاً : پس از فروش ميوه و تأمين هزينه زندگى خمس مالم را پرداخت كرده ام ،
ثانياً : كنار هر درختى بارها زيارت عاشوراى حضرت حسين عليه السلام را خوانده و پاى خاك درخت اشك ريخته ام ،
ثالثاً : هر روز تابستان كه در باغ هستم در باغ را به روى همه باز مى گذارم تا به راحتى بتوانند به باغ درآيند و از محصولش در حدّ لازم استفاده كنند و چون هنگام عصر از باغ به طرف خانه مى روم به اندازه اى كه بتوانم ميوه در سبد يا كيسه اى مى ريزم و در مسير باغ به خانه به هركس مى رسم ميوه هديه مى كنم و بركت و پر محصولى اين باغ را در هر سال از اين سه برنامه مى دانم .
آرى ؛ بر اساس آيات قرآن مجيد و روايات  :مَثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِى سَبِيلِ اللّه ِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِى كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِاْئَةُ حَبَّةٍ وَاللّه ُ يُضَاعِفُ لِمَن يَشَاءُ وَاللّه ُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ .
مَثَل آنان كه اموالشان را در راه خدا انفاق مى كنند ، مانند دانه اى است كه هفت خوشه بروياند ، در هر خوشه صد دانه باشد و خدا براى هر كه بخواهد چند برابر مى كند و خدا بسيار عطا كننده و داناست . إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لأَنفُسِكُمْ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا . . ..
اگر نيكى كنيد به خود نيكى كرده ايد ، و اگر بدى كنيد به خود بدى كرده ايد . . .
حضرت امام صادق عليه السلام مى فرمايد  :« فَالْمُؤمِنُونَ هُمُ الذِينَ يُضاعِفُ اللّه ُ لَهُمْ الحَسَناتِ لِكُلِّ حَسَنَةٍ سَبْعِينَ ضِعْفاً فَهذا مِنْ فَضْلِهِمْ وَيَزِيدُ اللّه ُ المؤمِنَ فِى حَسَناتِهِ عَلى قَدْرِ صِحَةِ إيمانِهِ أَضْعَافَاً مُضاعَفَةً كَثِيرَةً وَيَفْعَلُ اللّه ُ بِالْمُؤمِنينَ ما يَشاءُ ».
مؤمنان آنانى هستند كه خدا بر حسناتشان مى افزايد ، در برابر هر حسنه اى هفتاد حسنه و خدا حسنات مؤمن را بر پايه اندازه سلامت ايمانش به چندين برابر مى افزايد و خدا نسبت به مؤمنان هر چه بخواهد انجام مى دهد . حضرت صادق عليه السلام مى فرمايد :
هنگامى كه مؤمن عملش را نيكو انجام دهد خدا بر عملش مى افزايد ، بر هر عملى هفتصد برابر و اين بر پايه گفتار خداست كه مى فرمايد : وَاللّه ُ يُضَاعِفُ لِمَن يَشَاءُ .
پس اعمالى كه انجام مى دهيد به خاطر پاداش الهى خوب و نيكو انجام دهيد ، راوى مى گويد : به حضرت امام صادق عليه السلام گفتم : احسان چيست ؟ حضرت فرمود : هنگامى كه نماز مى خوانى ركوع و سجودت را نيكو بجا آر و زمانى كه روزه مى گيرى از هرچه سبب فساد روزه ات مى شود بپرهيز و وقتى به حج مى روى آنچه در حج و عمره بر تو حرام شده از آن اجتناب كن و هر عملى را كه براى خدا انجام مى دهى بايد از آلودگى پاك و پاكيزه باشد.