خداوند تبارک و تعالى مى فرماید :« سُبْحَانَ الَّذِى خَلَقَ الاْءَزْوَاجَ کُلَّهَا مِمَّا تُنْبِتُ الاْءَرْضُ وَمِنْ اَنفُسِهِمْ وَمِمَّا لاَ یَعْلَمُونَ »1.منزّه [ از هر عیب و نقصى ]است آنکه همه زوج ها را آفرید از آنچه زمین مى رویاند و از وجود خودشان و از آنچه نمى دانند .خداوند تبارک و تعالى در ابتداى آیه با بیان سبحان اللّه خود را منزه از هر عیب و نقصى معرفى مى کنند. سپس مى فرمایند : «این خداى بى عیب و نقص هر چیزى را در این عالم خلقت جفت آفرید. خدایى که بى عیب و نقص است، هر چه را مى آفریند، آن را بى عیب و نقص مى آفریند. موجودات عالم خلقت را در حدّ خودش کامل و جامع آفریده است، قدرت ناقص کردن و معیوب کردن خودش را ندارد. هم چنین نوع قدرت براى کامل کردن خویش را هم ندارد. هم نیروى ناقص کردن موجود به دست موجود او گرفته شده و هم نیروى کامل کردن موجود از موجود داده نشده است. وجود مقدّس او تمام موجودات خانه خلقت را از هر عیب و نقص منزه نگاه مى دارد و تمام موجودات خانه خلقت را به سوى کمالى که در خور آنهاست، هدایت مى کند.
