معناى نور در قرآن

«وَ اللّه ُ مُتِمُّ نُورِهِ». این اضافه، تشریحى است ؛ یعنى درهم شکستن این نور، که به پروردگار اضافه شده، توسط شیاطین امکان ندارد.منظور از این نور چیست؟ امام باقر و امام صادق علیهما السلام مى فرمایند :« النُّور و اللّه ِ هُوَ الائِمَّه »7 .این نور، نور ائمه است که خاموش شدنى نیست. طاغوتیان با همه هزینه هایى که کردند، موفق نشدند نور ائمه را خاموش کنند.قبل از انقلاب اسلامى ایران، یکى از دولتى هاى زمان طاغوت، ما را براى تماشاى کتابخانه لنینگراد که هم اکنون در دست روسیه است، برد. این کتابخانه، در آن زمان، پانزده میلیون جلد کتاب داشت و انواع کتاب ها در آن یافت مى شد ؛ اما در یکى از اتاق هاى این کتابخانه، در جایى مخصوص، یک کتاب، با امنیت کامل، روى یک بشقاب طلا نگهدارى مى شد. این کتاب، « نهج البلاغه » امام على علیه السلام بود.آرى، على نور الهى بود. گفتارش نیز پرتوى از آن نور بود، که هرگز به دست هیچ قدرتى خاموش نمى شود ؛ زیرا على به خدا اضافه شده است : «اشهد انَّ علیّا ولىُّ اللّه ».انسان باید متوجه باشد که خود را به چه منبعى وصل کرده است.