در میان مقاماتى که براى بشر برشمرده اند هیچ مقامى ارزنده تر و بالاتر از مقام بندگى نسبت به حق نیست .قرآن مجید براى اینکه انبیاء و ممتازان از خلق را در بهترین چهره معرفى کند از ایشان تحت عنوان عبد و عباد یاد کرده است .(1)قرآن مجید سعادت دنیا و آخرت و عاقبت نیک و بهشت را از براى بندگان واقعى مى داند و بندگى حق را مبدا تمام نیکى ها و مامن از شرور معرفى مى نماید .(2)حقیقت بندگى عبارت است از شناخت خدا و اجراى تمام دستوراتى که براى راهنمایى انسان به سوى سعادت به وسیله ى انبیاء به انسان ارائه کرده .بندگى یعنى : آزاد زیستن از بند شهوات ، مخالف با هواى نفس ، گریز از آنچه به سود انسان نیست .بندگى به معناى ظهور دادن واقعیت توحید است در شوون زندگى و زیستن به آن صورتى که عالم قانون از آدمى خواسته .عبودیت یعنى مبازره با بت هاى درون و برون ، و جلوگیرى از مفاسد و مبارزه علیه طاغوت به هر شکلى که جلوه دارد .
ــــــــــــــــــــــــــــ
(1) سوره ى صافات : آیه ى 171 .
(2) سوره ى مریم : آیه ى 63 .
آنان که به واجبات دینى قیام مى کنند و از آنچه نهى شده مى گریزند و از اجراى برنامه هاى عالى انسانى و کمک به آنکه و به آنچه باید کمک دهند سستى به خود راه نمى دهند ، به مرز بندگى نزدیک شده و با آدامه این راه خد را به کمال این واقعیت مى رسانند .لقمان حکیم : به تمام شوون بندگى آراسته بود ، آن حضرت لحظه اى از اجراى دستورات حق سستى نداشت ، و از آنچه خداوندش نهى کرده بود گریزان بود ، او علاوه بر اینکه خود به نور معرفت و اسرار عبودیت بود دیگران را هم به این عرصه گاه انسانى دعوت کرده و آنان را به انجام مراسم بندگى در پیشگاه خداى عزیز تشویق مى کرد .
