عبرت‏

پندگيرى از حوادث روزگار، و اوضاع مردم گذشته، و وضع مردم حاضر از ويژگيهاى مردم خردمند است.

قرآن مجيد مى گويد: در داستانهايى كه در ضمن سوره ها و آيات بيان شده براى صاحبان خرد عبرت است.

«لَقَدْ كانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِأُولِي الْأَلْبابِ...» .

قرآن مجيد به اهل عقل و خرد، و دارندگان مغز و بصيرت و در نهايت به همه ى انسانها دستور مى دهد كه از تمام امور، جهت رشد و كمال خود، و خوددارى از پليدى و آلودگى عبرت بگيريد:

«... فَاعْتَبِرُوا يا أُولِي الْأَبْصارِ» .

على عليه السلام مى فرمايند:

افْضَلُ الْعَقْلِ الْاعْتِبارُ، وَافْضَلُ الْحَزْمِ الْاسْتِظْهارُ، وَاكْبَرُ الْحُمْقِ الْاغْتِرارُ .

برترين عقل عبرت گيرى، و بهترين دورانديشى بى گدار به آب نزدن، و بزرگترين حماقت غرور و فريب خوردن از دنياست.

اميرالمؤمنين عليه السلام به بى خبران، و اهل گناه، و ستمگران و زورگويان هشدار مى دهد كه از حوادث گذشته عبرت بگيريد:

انَّ لَكُمْ فِى الْقُرونِ السّالِفَةِ لَعِبْرَةً، ايْنَ الْعَمالِقَةُ وَابْناءُ الْعَمالِقَةِ؟ ايْنَ الْفَراعِنَةُ وَابْناءُ الْفَراعِنَة؟ ايْنَ اصْحابُ مَدائِنِ الرَّسِّ الَّذينَ قَتَلُوا النَّبِيِّينَ، وَاطْفَأُوا سُنَنَ الْمُرْسَلينَ، وَاحْيُوا سُنَنَ الْجَبّارينَ ؟!

براى شما در زمانهاى گذشته عبرت وجود دارد، عمالقه و فرزندانشان كجايند؟

فراعنه و اولادشان كجايند؟ مردم شهرهاى رس كه انبيا را كشتند، و چراغ سنن انبيا را خاموش كردند، و روشهاى ستمگران را زنده كردند كجايند و چه شدند؟!