هواى جو ، غذاى حيات است ، بزرگ ترين عامل مهم بهداشت انسان هوا است ، هوا بايد پاك و بى آلايش نگاه داشته شود . هوا در زندگى موجودات آن قدر ضرورى است كه آفريدگار مهربان آن را رايگان در اختيار گذاشت . عده اى از مردم از روى جهل و ناآگاهى ، هوا را آلوده مى كنند و اهميتى به پاكى و طهارت آن نمى دهند ، در نتيجه خود و ديگران را به ضعف مزاج مبتلا مى كنند و خويش را در پيشگاه حضرت حق مسؤول مى نمايند .
وقتى هواى تميز تنفس نشد و بخار سمى از بدن خارج نگشت ، اشتها از بين مى رود و بر اثر از بين رفتن اشتها سوء تغذيه پيش مى آيد و سوء تغذيه باعث از بين رفتن تاب و توان مى گردد و جسم ميدان بروز امراض مى شود . بخارى هاى نفتى و دود چراغ براى تنفس مضر است ؛ زيرا هر دو باعث آلودگى هوا هستند ، در صورتى كه سه دقيقه به انسان هوا نرسد ، مرگ آدمى حتمى است .
هوا در بدن اثر فيزيكى و شيميايى دارد و از دو طريق مختلف نفوذ مى كند و آن عبارت است از ريتين و جلد ، چون آدمى هر دقيقه شانزده مرتبه شهيق و شانزده مرتبه زفير مى آورد ، پس در هر شبانه روزى بيست هزار مرتبه تنفس و در هر تنفس نيم ليتر هوا اخذ مى كند كه مجموعا در شبانه روز معادل ده متر مكعب هوا داخل ريتين مى گردد و در شبانه روز معادل ده هزار ليتر خون با اين ده هزار ليتر مجاورت پيدا مى كند .
از اين ارقام به سهولت روشن مى شود كه هوا به نسبت بسيار عظيمى ، عمل تصفيه خون را به عهده دارد ، بنابراين اندك تغيير شيميايى اين غذاى حياتى موجب سستى و فتور بدن مى شود . اسلام ، آلوده كردن هوا را حرام دانسته و هر مسلمان موظف است در حفظ سلامت هوا بكوشد و از آلوده كردن هوا كه نتيجه آن آلوده شدن بدن به خصوص اطفال و مخصوصا بيماران است بپرهيزد . حفظ محيط حيات و رعايت بهداشت آن از اهم تكاليفى است كه اسلام عزيز بر عهده مردم مؤمن گذاشته است .
منبع : برگرفته از کتاب عرفان اسلامی استاد حسین انصاریان
