نیایش برای بركناری اندوه‏ها

(1) اي بردارنده غم و دور كننده اندوه ، اي بي اندازه بخشاينده در دنيا و آخرت و بسيار مهربان در آن دو سرا ، بر محمد و آل محمد درود فرست ، و غم من را بردار ، و اندوهم را دور ساز

(2) اي يگانه اي يكتا اي مقصود در حوايج و خواسته ها اي آن كه نزاييده ( مانندي نداري كه براي او مبدا باشي ) و زاييده نشده ( مانندي نداري كه متأخر از او باشي ) و كسي همتاي او نبوده ( مانندي نداري كه با هم باشيد ) من را ( از هر پيشامدي ) نگاهدار ، و ( از گناهان ) پاك گردان ، و غم و اندوهم را دور كن

(3) بار خدايا من از تو درخواست مي نمايم درخواست كسي كه نيازمنديش سخت ، و تواناييش سست ، و گناهانش بسيار است ، درخواست كسي كه براي نيازمنديش فريادرسي ، و براي ناتوانيش توانايي دهنده اي ، و براي گناهانش آمرزنده اي جز تو نمي يابد ، اي داراي عظمت و بزرگي و احسان و نيكي از تو درخواست مي كنم ( توفيق ) عمل و كرداري را كه به سبب آن دوست داري ( مشمول رحمتت مي گرداني ) هر كه را كه آن را انجام دهد ( نه عملي را كه آن را دوست داشته و انجام دهنده اش را دشمن ، حضرت رسول - صلي الله عليه و آله - فرموده : خداوند بنده اي را دوست و كردارش را دشمن و كردار را دوست و تنش را دشمن دارد ) و يقين و باوري كه به وسيله آن سود ( پاداش ) مي دهي كسي را كه در جريان امر ( اراده و خواست ) تو حقيقت يقين ( بالاترين مراتب آن كه تعبير به حق اليقين مي شود ) را به دست آورد ( نه يقيني را كه سودي ندارد مانند يقين و باور فرعونيان به معجزات موسي - عليه السلام - ، در قرآن كريم " سوره 27 ، آيه 13 " فرموده : فلما جاءتهم اياتنا مبصرة قالوا هذا سحر مبين ( آيه 14 ) وجحدوا بها واستيقنتها انفسهم ظلما وعلوا يعني چون آيات و نشانه هاي هويداي " قدرت و توانايي " ما نزد فرعونيان آمد " حضرت موسي آنها را به ايشان نشان داد " گفتند : اين جادويي است آشكار ، و با اين كه پيش خود آن آيات را يقين و باور داشتند " كه از جانب خداست " از روي ظلم و ستم " به خويش " و سركشي " از ايمان به موسي - عليه السلام - " آنها را انكار و تكذيب نمودند )

(4) بار خدايا بر محمد و آل محمد درود فرست ، و من را بر راستي ( در قصد و گفتار و كردار ) بميران ، و حاجت و نيازمنديم را از دنيا جدا ساز ، و رغبت و خواسته ام را در آنچه ( پاداش اخروي كه ) نزد توست شوق و دوستي ديدار ( رحمت ) خويش قرار ده ، و راستي توكل و اعتماد بر خود را به من عطا فرما ( من را چنان كن كه در حوايج و خواسته ها به غير تو رونياورم )

(5) از تو مي خواهم نيكي آنچه ( درباره من ) نوشته شده و گذشته ، و به تو پناه مي برم از بدي آنچه نوشته شده و گذشته ( مقدر گشته ) از تو مي خواهم ترس عبادت كنندگان و پرستش فروتنان مر تو را و يقين و باور اعتمادكنندگان بر تو را ، و توكل و اعتمادي را كه مؤمنين بر تو دارند ( مي خواهم توفيقم دهي تا رفتارم در درگاهت مانند عبادت كنندگان و فروتنان و اعتمادكنندگان و مؤمنين باشد ، حضرت امام محمد باقر - عليه السلام - فرموده : رسول خدا - صلي الله عليه و آله - را در يكي از سفرهايش سواراني ملاقات نمودند و گفتند : السلام عليك يا رسول الله " درود بر تو اي رسول خدا " حضرت فرمود : شما كيستيد ؟ گفتند : يا رسول الله ما ايمان آورندگانيم ، حضرت فرمود : حقيقت " اصل و پايه " ايمانتان چيست ؟ گفتند : رضا و خشنودي به قضا و حكم خدا ، و تفويض و بازگذاشتن " كارها را " به خدا ، و فرمانبري از امر و فرمان خدا ، رسول خدا فرمود : دانايان با حكمت " كه حقيقت هر چيز را دانسته و درستكارند " نزديك است كه بر اثر حكمت پيغمبران باشند " اگر چه پيغمبر نيستند " اگر شما راستگويانيد نسازيد چيزي " ساختماني " را كه در آن نمي نمانيد ، و گرد نياوريد چيزي را كه نمي خوريد ، و از خدايي كه به سوي او بازمي گرديد بترسيد )

(6) بار خدايا رغبت و اراده من را در مطلب و خواسته ام مانند رغبت دوستانت در خواسته هاشان و ترسم را مانند ترس دوستانت قرار ده ( زيرا بزرگترين رغبت ايشان در شهود و ديدن حق و ترسشان از حجاب و پنهان بودن اوست ، و رغبت ساير مردم در ثواب و پاداش و ترسشان از عقاب و كيفر است ) و من را در رضا و خشنوديت به عمل و كاري وادار ( يقين و باوري به من عطا كن ) كه با آن چيزي از ( احكام ) دين تو را بر اثر ترس ( از غلبه يا آزار ) كسي از آفريدگانت رها نكنم ( زيرا كسي كه يقين و باور داشت كه سود و زيان به دست خداي تعالي است به كسي جز او توجه نداشته و از كسي جز او نمي هراسد )

(7) بار خدايا اين ( آنچه درخواست شد ) حاجت و خواسته من است پس رغبت و خواهشم را در آن ( در برابر قبول و پذيرفتن ) بزرگ گردان ، و سرزنش ننمودنم را در آن آشكار ساز ( من را در طلب آن بر اثر آن كه شايسته آن نيستم سرزنش مفرما ، چون كسي كه طلب كند چيزي را كه شايسته آن نيست سرزنش مي شود ) و حجت و برهانم را در آن ( آنچه براي درخواست آن عذر و بهانه آورم ) به من بياموز ( الهام كن ) و تنم را در آن عافيت ده ( من را به بلا و دردي گرفتار مكن كه به آن براي شايستگي آنچه درخواست نموده ام آزمايشم فرمايي )

(8) بار خدايا هر كه داخل در صبح شود در حالي كه اعتماد يا اميد او به جز تو باشد پس من ( مانند او نيستم ، بلكه ) داخل در صبح شدم در حالي كه اعتماد و اميدم در همه كارها تويي ، از اين رو عاقبت و انجام بهترين آن كارها را برايم حكم و مقدر فرما ، و من را به وسيله رحمت و مهربانيت از فتنه ها و آزمايشهاي گمراه كننده ( از راه حق ) نجات و رهايي ده ، اي مهربانترين مهربانان