برآوردن حاجت مؤمن ، امر بسيار مهمى است ، به طورى كه ائمه بزرگوار عليهم السلام گاهى براى اداى حاجت يك نيازمند حاضر به قطع طواف بودند . امام صادق عليه السلام براى قضاى حاجت يك مؤمن ، به ابان بن تغلب دستور قطع طواف داد و فرمود : ثواب قضاى حاجت مؤمن از ثواب هفتاد طواف برتر است .
راوى مى گويد : سالى براى حج آماده شدم ، خدمت حضرت صادق عليه السلامرسيدم . فرمود : قصد كجا دارى ؟ گفتم : حج . فرمود : مى دانى براى حاجى چه اندازه از ثواب است ؟
عرضه داشتم : نمى دانم برايم بگو . فرمود : هرگاه عبد هفت مرتبه خانه را طواف كند و دو ركعت نماز به جاى آورد و صفا و مروه را سعى كند ، خداوند بزرگ شش هزار حسنه به او عنايت مى كند و شش هزار سيئه از او محو مى نمايد و شش هزار درجه به او مى افزايد و شش هزار حاجت از او روا مى كند ، آن هم حاجت دنيا و آخرت . عرض كردم : فدايت شوم ، خيلى ثواب است . فرمود : به ثواب بيشتر از اين تو را خبر دهم ؟ عرض كردم : آرى . فرمود : قضاى حاجت انسان مؤمنى بالاتر از حج و حج و حج و خلاصه تا ده برابر حج است !! قالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : مَنْ سَرَّ مُؤْمِنا سَرَّني وَمَنْ سَرَّني فَقَدْ سَرَّ اللّهَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : هركس مؤمنى را خوشحال كند ، مرا خوشحال كرده و هركه مرا خوشحال كند ، خدا را خوشحال كرده است .
امام صادق عليه السلام فرمود : هركس بر مؤمنى سرور وارد كند ( كنايه از اين كه او را از گرفتارى نجات دهد ، قرضش را ادا كند ، به عيادتش برود ، حاجتش را روا نمايد ) ، خداوند ، عمل او را مجسم كند تا وقت مرگش به او بگويد : اى دوست خدا ! بشارت باد تو را به كرامت و رضوان الهى . اين عمل مجسم با او هست تا داخل قبر شود ، باز همان بشارت را بدهد چون به محشر درآيد ، باز هم همان بشارت را بدهد و در هر هولى با او هست و همان بشارت را مى دهد ؛ مؤمن از اين چهره بشارت دهنده مى پرسد : كيستى ؟
پاسخ مى دهد : سرورى هستم كه براى فلان كس آوردى
عَنْ أبي عَبْدِاللّه عليه السلام قالَ : مِنْ أَحَبِّ الأَعْمالِ إلَى اللّهِ عَزَّ وَجَلَّ إدْخالُ السُّرُورِ عَلَى الْمُؤْمِنِ : إشْباعُ جَوْعَتِهِ أَوْ تَنْفيسُ كُرْبَتِهِ أَوْ قَضاءُ دَيْنِهِ . از امام صادق عليه السلام است : محبوب ترين عمل نزد حضرت حق وارد كردن خوشحالى به مؤمنى است ، سير كردن گرسنگيش ، رفع غصه و رنجش ، قضاى دين و قرضش .
انبيا و اوليا شامخ الهى و خلاصه تربيت شدگان مكتب الهى جهت حل مشكل مردم و قضاى حاجت مؤمنان و رفع سختى و رنج از زندگى ديگران سر از پا نمى شناختند .
منبع : برگرفته از کتاب عرفان اسلامی استاد حسین انصاریان
