ما قبل از اینکه دیندار بمعنای واقعی کلمه را بشناسیم باید خود دین را بشناسیم تا تشخیص دهیم چه کسی دارای چنین دینی است پس او را دیندار بنامیم و چه کسی دارای آن دین نیست پس او غیر دیندار می باشد.
دین عبارت از مجموعه قوانین و دستوراتی است که از طرف خالق بشر و خداوندگار هستی برای تکامل دنیوی و سعادت اخروی بشر آورده شده است که بعضی از این دستورات تئوری است که هدف از آن فقط دانستن است و بعضی از آن دستورات عملی است که هدف از آن اجرا نمودن است.
و خداوند این دستورات علمی و عملی را که بنام دین نامیده می شود توسط بهترین بنده اش که افضل انبیاء الهی است یعنی حضرت محمدبن عبدالله(صلی الله علیه و آله) به بشریت اهدا فرموده و به قاطعیت تمام هم در قرآن کریمش فرموده است «ان الدین عند الله الاسلام»تنها دین در نزد خدا فقط اسلام است و بس و هر کس غیر از اسلام دینی را برگزیند هرگز از او قبول نخواهد شد و در آخرت نیز جزء زیانکاران است پس تا اینجا ثابت شد که دین یعنی مجموعه دستورات علمی و عملی که بکار بستن آنها شخصی را متصف به دینداری و عمل نکردن به آنها انسان را بی دین می کند.
این دستورات دینی در حوزه اعتقادات و باورها عبارت است از توحید و نبوت و معاد و عدل و امامت که دارند. چنین اعتقادی شیوه یک دیندار واقعی و در حوزه عمل عبارت است از انجام واجبات الهی و ترک محرمات او و در حوزه اخلاق عبارت است از متصف شدن روح به صفات نیک و اخلاق پسندیده و دوری نمودن از صفات زشت.
پس کسی که در حوزه اعتقاد و در حوزه احکام عملی و در حوزه اخلاق فردی و اجتماعی رعایت دستورات دین مبین اسلام را بنماید یک دیندار حقیقی است و کسی که این دستورات را بی توجهی نموده و به آن عمل ننماید غیر دیندار است.