امام صادق عليه السلام مى فرمايند: در حرم خدا، كنار مقام ابراهيم نشسته بودم، پيرمردى آمد كه تمام عمرش را به گناه گذرانده بود، به من نظرى انداخت و گفت:
نِعْمَ الشَّفيعُ الَى اللَّهِ لِلْمُذْنِبينَ.
براى اهل گناه، شفيع خوبى نزد خداوند هستى!
آنگاه پرده ى كعبه را گرفت و اشعارى به اين مضمون زمزمه كرد:
«اى خداى مهربان، به حق جدّ امام ششم، به حق قرآن، به حق على، به حق حسن و حسين، به حق زهرا، به حق امامان، به حق مهدى، از خطاهاى بنده ى گنهكارت بگذر!»
شنيد هاتفى مى گويد: اى پيرمرد! گرچه گناهت عظيم بود ولى همه ى آن را به حرمت آنان كه مرا به آنها سوگند دادى بخشيدم، اگر عفو گناه تمام اهل زمين را از من درخواست مى كردى مى بخشيدم، مگر پى كننده ى ناقه ى صالح و قاتلان انبيا و ائمه .
منبع : پايگاه عرفان
