احسان به همسر بعد از طلاق

« أَوْ تَسْرِيحٌ بِإِحْسَـنٍ وَلاَ يَحِلُّ لَكُمْ أَن تَأْخُذُواْ مِمَّآ ءَاتَيْتُمُوهُنَّ شَيْـءًا إِلاَّآ أَن يَخَافَآ أَلاَّ يُقِيمَا حُدُودَ اللَّهِ »

اگر همسر را طلاق دادى، تا زمان سه ماه و ده روز تمام نشده است، زن را بايد در يك خانه تميز، خوب، با همه وسائل، تمام مخارجش را هم بدهى، عين روزگارى كه زنت بوده، تا مدت سه ماه و ده روز تمام بشود. يا اگر مى خواهد خانه پدر يا برادرش برود، او را آزاد بگذار، وقتى طلاقش دادى، برود و راحت باشد، تا زمان عده تمام بشود.

پول ها و مهرى كه به زنت دادى، به هيچ عنوان اجازه نمى دهم كه دينارى را از او پس بگيرى. مگر پاى قوانين الهى در كار باشد كه داد و ستد را من عيب نمى دانم.

« فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِمَا فِيمَا افْتَدَتْ بِهِ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ »

مردها! زن ها! در هنگام طلاق به حق همديگر تجاوز نكنيد. اگر از حدود الهى تجاوز كنيد، ظالم هستيد.

زن را طلاق دادى، عده اش مى خواهد تمام شود، هنوز تمام نشده، باكمال مهربانى بايد با او رفتار كنى، يعنى خرجش را بدهى، لباسش را بدهى، البته الان كه در طلاق تو است، به تو حلال نيست

« فَإِن طَـلَّقَهَا فَلاَ تَحِلُّ لَهُ مِنْ بَعْدُ »