همه ما فقط به لطف پروردگار- هيچ عامل ديگرى را نمى شود پيدا كرد- قلبمان از عشق به أبى عبدالله عليه السلام موج مى زند، برادران، بزرگان و عالمان محترم اهل تسنن نقل مى كنند كه پيغمبر صلى الله عليه و آله به عايشه فرمود:
«انّ للحسين فى قلوب المؤمنين محبّةً مكنونةً» اى عايشه! هر مؤمنى كه آفريده مى شود خداوند متعال محبّت حسين مرا در گِل او خمير مى كند. همه مى دانيم كه وجود مبارك حضرت سيدالشهدا عليه السلام چهره عظيمى در ميان تمام موجودات عالم هستى دارد، همه مى دانيم انبيا به ايشان متوسل شدند، همه مى دانيم پيغمبر صلى الله عليه و آله و ائمه عليهم السلام به ايشان متوسل شدند، وقتى كه باران نمى باريد و خشكسالى بود، اميرالمؤمنين عليه السلام به ايشان مى فرمود: دعا كن، نمى گفت برو نماز باران بخوان، چون مى دانست راه بين حسين و خدا ميان بر است.
زينب كبرى عليها السلام مى فرمايد: سى و هفت سالى كه برادرم در عصر پدرم اميرالمؤمنين بود يكبار پدرم او را به يا حسين صدا نزد، هر وقت مى خواست او صدا كند، اميرالمؤمنين عليه السلام تمام قد از جا بلند مى شد، يك حالت ادب به خود مى گرفت و آرام مى گفت: «الىّ يا ابا عبدالله» نام او را نمى گفت.
بارك الله به مقبل اصفهانى كه قبرش در كاشان است. مى گويد:
بلند مرتبه شاهى كه ز صدر زين افتاد |
اگر غلط نكنم عرش بر زمين افتاد «2» |
|
مقبل! هيچ اشتباهى نكردى، اگر در اين جلسه بوديد ما با قرآن و روايت ثابت مى كرديم كه هيچ اشتباهى نكرديد، بسيار درست گفتيد.
منبع : پایگاه عرفان