تواضع براى خدا و نسبت به عباد خدا، عبادت است و بلكه ريشه عبادات و خيرات است. تواضع كليد شگفت آورى است كه با اين كليد مى توان همه درهاى رحمت خدا، فضل، احسان و فيوضات خدا را به روى خود باز كرد.
براى اينكه معناى تواضع براى ما روشن شود بايد به سه آيه از سوره مباركه لقمان، مائده و يوسف، توجه كرد و بعد از آن آيات، كلامى از وجود مبارك حضرت مولى الموحدين كه در رأس متواضعان عالم است، مورد دقت قرار مى گيرد.
اين سه آيه با گفتار اميرالمؤمنين عليه السلام در رابطه با تواضع، ارتباطِ مستقيمى دارد، در سوره مباركه لقمان، پروردگار عالم مى فرمايد:
«أَ لَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُمْ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ أَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظاهِرَةً وَ باطِنَةً»
آيه بسيار عجيبى است، آيه بر اساس آگاهى باطن انسان و دانش طبيعى درونى ذكر شده است؛ زيرا خطاب آيه به همه مردم عالم است كه در هر كشور، ملت و طايفه متدين و بى دين مى باشد.
منبع : پایگاه عرفان
