بعد از شهادت امام حسن مجتبى علیه السلام ، عده اى نزد امام حسین علیه السلام آمده و اظهار داشتند:
اى فرزند رسول خدا! چند نفر از یاران ما به معاویه پیوسته و لیکن ما نزد شما آمدیم .
امام حسین علیه السلام فرمود:
در اینصورت من به شما بیش از بخشش معاویه به آنها، هدیه مى دهم .
ایشان گفتند:
جانمان فداى شما؛ ما براى دین خود اینجا آمدیم .
امام حسین علیه السلام پس از سکوتى پر معنا، فرمود:
آنچه مى گویم ، قطره اى از دریاست ؛ کسى که ما را نه به جهت خویشاوندى و نیکى و احسان ما به او بلکه فقط براى خدا و رسول خدا دوست بدارد، روز قیامت چون این دو (حضرت دو انگشت سبابه را کنار هم قرار داد. با ما خواهد بود. (۱)
ان الحسین باب من اءبواب الجنه . (۲)
بى گمان حسین درى از درهاى بهشت است .
رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم
نویسنده: محمد حسین مهر آیین
پی نوشت:
۱-بحار الانوار ۲۷/۱۲۷.
۲-احقاق الحق ۹/۲۰۲.
منبع : کتاب جلوه عشق،قصه هاى زندگى امام حسین علیه السلام