ويژگى ديگر اين بزرگواران اين است كه تا آخر عمر به حرام دنيا توجه ندارند و التفات به حرام حتى به ذهنشان هم خطور نمى كند. اينان چقدر از حرام دورند! گويى اصلا حرامى در اين عالم وجود ندارد كه به ذهنشان بيايد و توجهشان را جلب كند.
جبرئيل سپس به پيغمبر عرض كرد: «فإنّ حلالها حساب»؛ يعنى خداوند حلال دنيا را در قيامت به پاى اين ها حساب مى كند و پاداش مى دهد و اين هم از كرم و بزرگوارى پروردگار است. خدا در روز قيامت ارتزاق حلال اين گروه از مردم را محاسبه مى كند و پاداش زحمت كشيدن و عرق ريختن براى كسب حلال را به آن ها مى دهد.
«و حرامها عقاب»؛ يعنى اينان حرام را خود آتش دوزخ مى بينند.
همچنان كه قرآن كريم نيز تصريح مى كند، حرام آتش است:
«إن الذين يأكلون أموال اليتامى ظلما إنما يأكلون فى بطونهم نارا».
بى ترديد كساين كه اموال يتيمان را به ستم مى خورند، فقط در شكم هاى خود آتش مى خورند.
پرهيزكاران آن چنان به حرام بى التفات هستند كه گويى در اين عالم حرامى وجود ندارد كه ذهن آنان را به خود مشغول كند، چون مى دانند حرام منتهى به آتش قيامت است.
منبع : پایگاه عرفان
