نيت صادقه‏

اول اين كه هر عبادتى از عبادات بايد به نيت صادقه باشد و به قصد امتثال امر شارع به جا آورده شود تا عبادت شود.

كسى كه اراده حج دارد اولًا بايد قدرى تأمل در نيت خود نمايد، هواى نفس را كنار گذارد، ببيند غرضش از اين سفر امتثال امر الهى و رسيدن به ثواب و فرار از عقاب اوست يا نه نستجير باللّه غرضش تحصيل اعتبار يا خوف از مذمّت مردم يا تفسيق آن ها يا از ترس فقير شدن است، چنانچه معروف است هر كه ترك حج كند مبتلا به فقر مى شود، يا امور ديگر را غرض دارد، از قبيل تجارت و خوش گذرانى و سير در بلاد و غير ذلك.

اگر درست تأمل كند خودش مى فهمد كه قصدش چيست، اگر معلوم شد كه وجه همت خدا نيست بايد سعى در اصلاح قصد خود كند و لا اقل ملتفت به قبح اين مسئله گردد كه قصد حريم ملك الملوك را نموده ولى براى اين مسائل مادى و خيالى و بى فايده، در اينجاست كه بايد به نحو خجالت آغاز سفر كند نه به نحو غرور و غفلت.