خدا در سوره »يس« مى فرمايد : اگر از شما خيريه اى بماند ، ما ثواب آن را حتى بعد از مرگ شما ، به پاى شما حساب مى كنيم و تا آن خيريه باشد ، ثوابش را براى شما مى نويسيم . ممكن است شما از دنيا برويد ، ولى كار خير شما دوهزار سال برپا بماند . مدرسه ، مسجد ، درمانگاه ، راه سازى و غيره . هر كس از كار خير شما استفاده كند ، ما به پاى شما ثواب مى نويسيم و پرونده شما را با مردن شما نمى بنديم :
» وَ نَكْتُبُ مَا قَدَّمُواْ وَ ءَاثَرَهُمْ «
اگر كتابى بنويسيد كه مردم از آن استفاده كنند ، جاده اى بكشيد كه مردم از آن رفت و آمد كنند ، درختى بنشانيد كه مردم از ميوه سايه آن درخت بهره مند شوند ، ما پرونده شما را نمى بنديم .
چه بسا در جاده ها درخت ميوه مى كاشتند ، وقف عام مى كردند . قنات ، چشمه ، آب انبار و اماكنى كه مردم بيش از پانصد سال از آن استفاده مى كردند . اين همان مطلبى است كه در قرآن مى فرمايد : واجبات موجب رحمت ابدى خداوند هستند . كسانى كه زمان زنده بودن واجبات الهى را عمل مى كنند، آنها منبع توليد رحمت الهى مى شوند . آن هم رحمت دايمى ، ابدى و هميشگى .
منبع : پایگاه عرفان
