هفتاد و دو خورشید به خون پر پر زد از محمود ذبیحی

هفتاد و دو خورشید به خون پر پر زد

از حنجره ها طلوع دیگر سر زد

مردی که از آستین او صبح چکید

در ظهر عطش به جان شب خنجر زد