خــون تــو آفـــتـاب شـد از بـام هـا گـذشــت از رضا معتمد

  خــون تــو آفـــتـاب شـد از بـام هـا گـذشــت

     شـد کـوه ســیـل و بر سر بدنـام ها گـذشـت

     نـامــت شـــراب کـوثـر ایـمان و عشـق بـود

     صــدها هـزار جـرعـه شـد از جام ها گذشت

     آن ظـهـر تـشـنـه فاصـله ی بـا تـو را بـریـد

     تـیـغـی که از گـلـوی گــل انــدام ها گـذشـت

     رویــایــشـان مـغـازلـه ی بـا لـــب تــو بـود

     وقـتـی شـرار تـشــنـگی از کـام ها گـذشـت

     هر عـابـری به حضرت چشمت دخیل بسـت

     آن روز در پــنــاه تـــو از دام هـا گــذشـت

     قـومـی که کـور بـود و چـراغ تـو را نـدیـد

     از بـحـر بی کــرانـه ی اکــرام ها گــذشـت

     خـورشیـد دل  فروز تـو تـنها یک اربـعـین

     از ابـــر بـی اصــالــت ابـهـام هـا گــذشــت

     بـس قـرن ها که نـام تـو پـیـچیـده در جهان

     بس روز ها که قافله از «شام ها» گـذشـت

     ایـنـک تویی که آینه ی هر چه عـاشـقـی ...