عمل به قرآن‏

و در باب عمل، سوره‏اى نيست مگر اين‏كه ترغيب و تشويق به عمل مى‏كند و اساس نجات را پس از فهم قرآن عمل به قرآن مى‏داند.

[إِنَّ هذَا الْقُرْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ وَ يُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً كَبِيراً] «3».

بى‏ترديد اين قرآن به استوارترين آيين هدايت مى‏كند، و به مؤمنانى كه كارهاى‏ شايسته انجام مى‏دهند، مژده مى‏دهد كه براى آنان پاداشى بزرگ است.

البته عمل صالح آن عملى است كه بر اساس آيات كتاب خدا و با نيت خالص از انسان صادر شده باشد.

اگر انسان به قرائت و فهم و عمل به قرآن بپردازد و اين روش را تا هنگام خروج از دنيا ادامه دهد فلاح و رستگارى او حتمى است.

[وَ الْوَزْنُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوازِينُهُ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ‏] .

ميزان [سنجش اعمال‏] در آن روز حق است؛ پس كسانى كه اعمال وزن شده آنان سنگين و با ارزش باشد، رستگارند.

براى خدا در قيامت ميزان‏هايى است: انبيا، ائمه، صلحا و در رأس همه آن‏ها قرآن مجيد است.

آرى، در قيامت همه را با قرآن مى‏سنجند، اگر اعمال و اخلاق آنان با كتاب خدا يكى باشد، سنگين عمل و اهل نجات و اگر مطابق نباشد، سبك عمل و اهل عذابند.

[وَ مَنْ خَفَّتْ مَوازِينُهُ فَأُولئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ بِما كانُوا بِآياتِنا يَظْلِمُونَ‏] .

و كسانى كه اعمال وزن شده آنان سبك و بى‏ارزش باشد، به سبب اين‏كه همواره به آيات ما ستم مى‏ورزيدند، به خود زيان زده [و سرمايه وجودشان راتباه كرده‏] اند.