گزارش‏هاى تكان دهنده‏

در گزارشات آمده بود: چند كودك از خانه هاى خود فرار كرده و به جنگل هاى شمال رفته بودند تا تارزان وطنى باشند، مدير يكى از مدارس مى گفت: يكى از شاگردان مدرسه او كه فيلم... را ديده بود به تقليد از آن، چند نفر از هم شاگردهاى خود را فريب داده و يك باند دزدى در دبستان تشكيل داده بود كه طبق نقشه اثاثيه شاگردان را مى دزديدند.

روزنامه كيهان در شماره 732 مى نويسد:

پسر بچه چهارده ساله اى كه در فرانسه كودكى را پس از ربودن به قتل رسانده بود، اعتراف كرد كه اين جنايت را بعد از تماشاى يك فيلم جنايى تلويزيونى انجام داده است!! وى به مأموران گفت: من چند شب پيش از قتل، برنامه اى از تلويزيون پاريس تماشا كردم، در اين فيلم، قاتل يك جوان بيست و يك ساله بود كه بخاطر مجازات، آدم مى كشت، من هم هوس كردم ببينم اعدام شدن چه مزه اى دارد، روى اين فكر به دنبال «امانوئل» كوچولو رفتم و او را به عنوان بازى كردن با خود به خارج شهر بردم.

«امانوئل» خيلى خوشحال بود و من از خوشحالى او رنج مى بردم و حتى تا آخرين لحظه هم به خيالش من با او بازى مى كنم و مى خنديد و خوشحالى مى كرد! !

اين نتيجه شوم سرگرمى هاى زيان بار و مشغوليت هايى كه نهايتاً خسارت هاى غير قابل جبرانى ببار مى آورد.

با توجه به اين واقعيات است كه مسؤوليت عظيم پدران و مادران نسبت به كودكان در دوره دوم كه دوره لهو و سرگرمى است، روشن مى شود و اين كه اگر به اين دوره بى توجهى شود و ناآگاهانه با آن برخورد كنند، فاجعه عظيمى ببار مى آيد كه دودش ابتدا به چشم خود پدران و مادران سپس به چشم جامعه و ملت و دولت خواهد رفت.