در روایت آمده است هرگاه کسی از شما خواست از تربت بهره گیرد اول آن را ببوسد سپس بر دو دیده اش بگذارد و بر سایر بدن بمالد و بگوید:
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذِهِ التُّرْبَةِ وَ بِحَقِّ مَنْ حَلَّ بِهَا وَ ثَوَى فِيهَا وَ بِحَقِّ جَدِّهِ وَ أَبِيهِ وَ أُمِّهِ وَ أَخِيهِ وَ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِهِ وَ بِحَقِّ الْمَلائِكَةِ الْحَافِّينَ بِهِ إلا جَعَلْتَهَا شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ بُرْءا مِنْ كُلِّ مَرَضٍ وَ نَجَاةً مِنْ كُلِّ آفَةٍ وَ حِرْزا مِمَّا أَخَافُ وَ أَحْذَرُ.
خدايا به حق اين تربت،و به حق آنكه در آن فرود آمد،و در آن دفن شد،و به حق جدّ و پدر و مادر و برادرش و امامان از فرزندانش،و به حق ملائكه در برگيرندهاش از تو مىخواهم كه آن تربت را شفاى از هر درد،و بهبود از هر بيمارى،و نجات از هر آفت،و پناه از آنچه مىترسم و حذر مىكنم قرار دهدى.
سپس از تربت استفاده کن
منبع : پایگاه عرفان