چند شب پيش، ديدم دختر خانم 18- 19 ساله‌اى در حياط مسجد با وضع بسيار نامناسبى ايستاده است. فكر كردم حتما مجلس ختمى در مسجد برقرار بوده و او براى ختم به مسجد آمده است، اما وقتى خواستم داخل شبستان شوم، ديدم جلو آمد و گفت: آقا، من در كثافت و لجن فرورفته‌ام. مى‌شود برايم دعا كنيد از اين وضع دربيايم؟ گفتم: تو دربيا، من هم دعا مى‌كنم! گفت: چه كنم؟ گفتم: همين الان روسرى‌ات را درست كن و برو خانه لباس مناسب بپوش! گفت: مگر چه اشكالى دارد؟ گفتم: اسم حضرت زهرا، عليها السلام، را شنيده‌اى؟ شروع به گريه كرد و گفت: فاطمه زهرا را مى‌شناسم! گفتم: مساله از دو حال خارج نيست؛ يا تو دارى اشتباه مى‌كنى كه با اين سرووضع در خيابان راه مى‌روى، يا فاطمه زهرا كه تا آخر عمر رويش را نامحرمى نديد اشتباه مى‌كرد. حال، به نظر تو، كدام يك از شما اشتباه مى‌كنيد؟ گفت:
من! گفتم: پس زندگى‌ات را مثل زندگى كسى قرار بده كه خودت مى‌گويى اشتباه نمى‌كرد! گفت: آخر نمى‌توانم! گفتم: نمى‌شود و نمى‌توانم ندارد. توقع دارى مردم بيايند روسرى تو را جلو بكشند؟
بعضى‌ها اين‌قدر در آلودگى فرورفته‌اند كه به اين سادگى‌ها نمى‌توانند از آن بيرون بيايند. مگر آتش جهنم اين قير خشك شده را ذوب كند كه آنان بتوانند خودشان را از اين وضع نجات دهند كه در آن صورت هم اين آزادى ديگر فايده‌اى ندارد. كسانى كه مال مردم را غارت مى‌كنند مگر نمى‌دانند اين كار خيلى بدى است؟ بى‌ترديد، مى‌دانند، ولى نمى‌خواهند خود را از اين دام رها كنند.
|
بال شكسته است كليد در قفس |
اين فتح بى‌شكستگى پر نمى‌شود |
|
«و لا تبخسوا الناس اشيائهم»
نمى‌دانم درباره خيانت نكردن به مال مردم ديگر چه بگويم تا عده‌اى دست از آن بردارند؟ خوب بود دستگاه قضايى جزوه كوچكى مشتمل بر اين دسته از آيات و روايات چاپ مى‌كرد و در اختيار مردم قرار مى‌داد! خوب بود دولت در كنار همه حمايت‌ها و هزينه‌هايى كه براى امورى مانند ورزش و سينما و ... مى‌كند، قدرى هم به مقولاتى از اين دست مى‌پرداخت تا فطرت خواب عده‌اى از مردم بيدار مى‌شد و مى‌فهميدند جزاى مال‌مردم‌خورى، بى‌حجابى، رابطه نامشروع و ... طبق آيات قرآن چيست.
منبع : پایگاه عرفان
