بلال بن حمامه مى گويد: روزى رسول خدا صلى الله عليه و آله خندان و شاد به سوى ما آمد. عبدالرحمن بن عوف عرض كرد: اى رسول خدا! سبب خنده و شادى شما چيست؟
فرمود: بشارتى از سوى پروردگارم به من رسيد: هنگامى كه خدا اراده كرد فاطمه را به همسرى على درآورد به فرشته اى فرمان داد درخت طوبى را بجنباند و او آن را جنبانيد، پس ورقه هاى مكتوبى منتشر شد، خدا فرشتگانى را به وجود آورد كه آنها را جمع كردند، چون قيامت گردد آن فرشتگان در ميان خلايق بگردند و هر يك از دوستداران مخلص ما اهل بيت عليهم السلام را ببينند يكى از آن نوشته ها را به او دهند كه در آن آمده است:
بَراءَةٌ لَهُ مِنَ النَّارِ مِنْ أَخِى وَابْنِ عَمِّى وَابْنَتِى، فَكاكُ رِقابِ رِجالٍ وَنِساءٍ مِنْ أُمَّتِى مِنَ النَّارِ
اين امان نامه اى است از آتش دوزخ از سوى برادرم و پسر عمويم و دخترم براى رهايى مردانى و زنانى از امتم.
حضرت امام صادق عليه السلام فرمود:
واللّهِ لايَمُوْتُ عَبْدٌ يُحِبُّ اللّهَ وَرَسُوْلَهُ، وَيَتَوَلّى الأَئمَّةَ فَتَمَسَّهُ النَّارُ
به خدا سوگند هر بنده اى كه خدا و رسولش را دوست بدارد و ولايت امامان را پذيرفته باشد و از دنيا برود، آتش دوزخ به او نخواهد رسيد.
بنابراين از شمار بى شمار آثار محبت و عشق به اهل بيت عليهم السلام و اطاعت از آنان امان يافتن از آتش در روز سنگين و پرنشيب و فراز قيامت است.
رسول اسلام صلى الله عليه و آله فرمود:
مَنْ أَحبَّنا أَهْلَ الْبَيْتِ حَشَرَهُ اللّهُ تَعالى آمِناً يَوْمَ الْقِيامَةِ «4»
كسى كه ما اهل بيت را دوست داشته باشد خدا او را در قيامت همراه با امن و امان محشور فرمايد.
راستى، چه بسيار روايات عجيب و محكم و استوارى بيان شده است كه تعليم مى دهد شفاعت حقيقى را از محبت به اهل بيت عليهم السلام و عشق ورزى به آنان و عمل به فرهنگشان و پيروى از آثارشان و رعايت تقوا و پرهيزكارى و ورع و پارسايى بجوييد، و تصور نكنيد كه محبتِ تنها، يا عملِ تنها- كه بر وفق فقه اهل بيت عليهم السلام نباشد- نجات بخش است.
شفاعت در قيامت به معناى به ميدان كشيدن زر و زور و تزوير و حاكم شدن بر اراده حق و نقض قوانين استوار قرآنى نيست كه اين نوع شفاعت هيچ دليل عقلى و نقلى در كنارش نيست و امرى است كه بطلانش در شرع انور ثابت و روشن تر از آفتاب وسط روز است.
منبع: اهل بيت عليهم السلام عرشيان فرش نشين
منبع : پایگاه عرفان