.jpg)
.jpg)
.jpg)
روايت شده است: حضرت عليّ بن الحسين عليهم السلام در شبانه روز هزار ركعت نماز مي خواند.[1]
ابن شهراشوب در كتاب "مناقب" از معتّب نقل مي كند كه امام صادق عليه السلام فرمود:
كان عليّ بن الحسين(عليهما السلام) شديد الاجتهاد في العباده نهاره صائم وليله قائم فأضرّذلك بجسمه فقلت له يا أبه كم هذا الدؤب؟
فقال:أتحبّب إلي ربّي لعلّه يزلفني.[2]
علي بن الحسين (عليهما السلام)در عبادت پروردگار زياد تلاش مي كرد روزها را روزه مي گرفت و شبها به عبادت مي پرداخت بحدّي كه به جسم مباركش زيان رسانيده و آن را فرسوده نموده بود.
به آن حضرت عرض كردم :چقدر خود را به رنج و زحمت مي اندازيد؟
فرمود:با اين كار محبّت خود را به پروردگارم نشان مي دهم به اميد اينكه به بارگاه قرب او راه يابم.
و نيز در همان كتاب از كتاب الانوار نقل مي كند:
عليّ بن الحسين (عليهما السلام)به نماز ايستاده بود فرزندش محمّد در حال خردسالگي برلب چاهي كه در خانه بود و عمق زيادي داشت آمد ناگهان در آن چاه افتاد. مادرش كه اين صحنه را از دور ديد فريادي كشيد و به طرف جاه آمد در كنار چاه خود را مي زد و استغاثه مي كرد و صدا مي زد:اي فرزند رسول خدا! پسرت محمّد غرق شد و آن حضرت نماز را رها نمي كرد در حاليكه آشفتگي و جوش و خروش فرزندش را درته چاه مي شنيد همينكه مدّتي گذشت و مادرش بي حوصله شد از روي دلسوزي بحال فرزندش صدا زد:چقدر دلهاي شما سخت است اي خانواده رسول خدا.
و آن حضرت از حال نماز خارج نشد تا آنكه آن را كامل انجام داد و تمام كرد سپس به طرف چاه آمد وكنار آن نشست و دست خود را داخل چاه كرد عمق چاه زياد بود و احتياج به ريسمان بلندي بود كه بتوان چيزي از ته آن بيرون آورد ولي امام(عليه السلام) بدون آن فرزندش محمّد را از چاه خارج كرد در حاليكه بدن و لباسش مرطوب نگشته بود طفل را به مادر مرحمت كرد وفرمود:
بگيرفرزندت را اي كسي كه اعتماد و يقين تو به خداوند كم است .
مادرازاينكه فرزندش را سالم در آغوش گرفت خوشحال شد و خنديد و از اينكه امام (عليه السلام) او را كم اعتماد به خدا توصيف كرد ناراحت شد و گريه كرد حضرت سجّاد (عليه السلام) فرمود:
لاتثريب عليك اليوم أما علمت أنّي كنت بين يدي جبّار لو ملت عنه بوجهي لمال بوجهه عنّي أفمن يري راحماً بعده؟[3]
ناراحت نباش ملامت و سرزنشي بر تو نيست آيا نمي دانستي در پيشگاه خداوندي بودم كه اگر از او روي بر مي گردانيدم او از من رو بر مي گردانيد؟
و آيا بعد از آن كسي بودكه به من رحم كند؟
[1] إعلام الوري: 260،روضة الواعظين:197 به نقل از امام باقر
[2] بحار الانوار : 46/91 ح 78
[3] بحار الانوار : 46/34 ح29
