علائم رفع قلب

 نشانه رفع قلب كه ذكر خداست سه چيز است :
1 ـ موافقت كامل با اوامر الهى و اجتناب حتمى از محرمات
2ـ آلوده نشدن به مخالفت با اوامر و نواهى حق
3ـ ادامه شوق جهت رسيدن به وصال دوست و به دست آوردن رضاى او در همه شؤون حيات[212] .
[ وَعَلامَةُ الْفَتْحِ ثَلاثَةُ أَشْياءَ : التَّوَكُّلُ وَالصِّدْقُ وَالْيَقينُ ]
علائم فتح قلب
نشانه فتح قلب كه مرتبه رضاست سه چيز است :
1 - توكّل
2 - صدق
3- يقين
اين سه صفت هريك در طول شرح كتاب « مصباح الشريعة » باب هاى جداگانه اى دارند كه به خواست خدا به تفسير و توضيح هريك اقدام خواهد شد . [ وَعَلامَةُ الْخَفْضِ ثَلاثَةُ أَشْياءَ : الْعُجْبُ وَالرِّياءُ وَالْحِرْصُ علائم خفض قلب
نشانه خفض و غفلت از جناب حق سه چيز است :
1 ـ حرص ؛ چرا كه غفلت از دوست موجب غفلت از مردن و غفلت از مردن علت حرص و طول امل است .
2ـ ريا ؛ دورى از ياد حق است و مستلزم جلب توجه ديگران و جلب توجه ديگران به خصوص در عبادات علاوه بر اين كه مُبطل بندگى است ، انسان را به چاه بدبختى در انداخته و از رحمت حق محروم خواهد كرد .
3 ـ عجب ؛
شرح مفصل اين سه صفت نيز در طول تفسير كتاب كه براى هريك فصلى جداگانه دارد ، خواهد آمد .
[ وَعَلامَةُ الْوَقْفِ ثَلاثَةُ أَشْياءَ : زَوالُ حَلاوَةِ الطَّاعَةِ ، وَعَدَمُ مَرارَةِ الْمَعْصِيَهِ وَالْتِباسُ عِلْمِ الْحَلالِ بِالْحَرامِ ]
علائم وقف قلب
و نشانه وقف سه چيز است :
1 ـ زايل شدن لذّت عبادت ؛ چرا كه لذت عبادت مولود حضور قلب و اطمينان خاطر است ، در حال وقف كه مرتبه غفلت است ، چگونه دل انسان از شيرينى عبادت و بندگى بهره مند شود ؟!
2 ـ آشكار نشدن تلخى معصيت ؛ تلخ نبودن معصيت نشانه غفلت است ؛ چرا كه درك كردن مرارت گناه فرع صفاى باطن است و به هنگام غفلت از حق و وقف قلب چنان كه اطاعت لذت نمى دهد ، معصيت هم تلخى خود را نشان نمى دهد . و تا كسى تلخى معصيت را درك نكند از گناه خوددارى نمى نمايد . از اين جهت است كه اگر از اهل اللّه بر سبيل اتفاق ـ خواه از روى اختيار و خواه از اضطراب ـ خلاف شرع يا ترك اولايى صادر شود ، در كام ايشان بسيار تلخ و ناگوار است و فوراً در مقام تدارك و استغفار برمى آيند ؛ به خلاف اهل دنيا و اهل قساوت قلب كه حال ايشان به عكس اين است .
اينان به هنگام عبادت حق ، تلخ كام و به وقت بندگى مخلوق ، شيرين مذاقند .
چه بسا براى بدست آوردن يك مقام پست دنيايى از خدمت به افراد رذل و بى ادب لذت برده و شبانه روز سختى ها را تحمل كنند و به گرسنگى و تشنگى و بى خوابى بسازند ، امّا از دو ركعت نماز به وقت اكراه داشته باشند !
3 ـ بى توجّهى به حلال و حرام خدا در مأكولات و ملبوسات و ساير برنامه ها ؛ به قول معروف : مانند گاو خوش علف هرچه بدست آيد خوردن و از هركجا بدست آيد بردن !!
تا اينجا تفسير و توضيح باب دوّم كتاب « مصباح الشريعة » به پايان مى رسد ، اميد است خداى مهربان دل همه ما را به نور حقيقت منوّر كرده و قلب عاشقان خود را ميدان تجلّى انوار جمال و صفاتش بنمايد .