و به كلمات كلمه صدقى كه به رحمت و بخشش براى پدرمان آدم (درود بر او) و نسلش پيشى گرفت، و از خواستارم به كلمه ات كه بر هر چيز چيره گشت و به نور جلوه ات كه با آن بر كوه تجلّى نمودى و آن را فرو پاشيدى، و موسى مدهوش در افتاد.

بار خدايا! تنها تو را منزّه می دارم و سپاس و ستايش می گويم، كيست كه قدر تو را بشناسد و از مقام تو نترسد؟ و كيست كه بداند تو كسيتى آنگاه از تو نهراسد؟

خدايا من از عديله به هنگام مرگ به تو پناه مى آورم. و عديله به هنگام مرگ يعنى عدول كردن از حق به سوی باطل به گاه جان دادن، و عدول از حق چنين است كه شيطان هنگام مرگ نزد انسان حاضر مى شود و او را وسوسه كرده و نسبت به باورهاى دينى به شك مى اندازد،

اى زنده كننده مردگان، اى گرد آورنده پراكنده ها، اى آگاه از نيتّها، اى برگرداننده آنچه از دست رفته، اى كسیكه نجواها بر او مشتبه نشود، اى كسیكه درخواستها او را به ستوه نياورد، و تاريكي ها او را فرا نگيرد،

خدايا اين روز روزى است كه به آن تبرّك جستند بنى اميّه،و فرزند جگرخوار،آن لعنت‏شده فرزند لعنت شده بر زبان تو و زبان پيامبرت(درود خدا بر او و خاندانش)در هر كجا و هر موقفى كه پيامبرت(درود خدا بر او و خاندانش)در آن ايستاد.

خدايا! و چنان  كه از آن رخدادها بدور بوديم و آن وقايع را شهد نبوديم و به آنها درحالیكه نديديم ايمان آورديم، ايمان از روى راستى و درستى، از تو خواستارم بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى و بر محمّد و خاندان محمّد بركت دهى و

 بعد به سجده رو و بگو: خدايا تو را سپاس بر همه آنچه از امر عظيم نازل شد، و تو را سپاس بر هر امرى و به سوى توست شكايت‏ در امور بس مهم بزرگ، كه به برگزيدگان و اوليايت اصابت كرد، و اين به خاطر كرامت و فضل بسيارى است كه بر آنان‏ واجب كرده‏اى.

خديا! تو را سپاس به شماره ذرات خاك و ريگ و دانه ها و تو را سپاس به عدد آنچه در ميان آسمان است و تو را سپاس به عدد آنچه در درون زمين است و تو را سپاس به ميزان وزن آبهاى دريا، و تو را سپاس به شماره برگ درختان

خدا بخشاينده بر فرمانرواى هستى چيره گشت، تنها از آن اوست آنچه در آسمانها و زمين است و هر آنچه بين آن دو و آنچه زير خاك است ،پس من شهادت می دهم كه تنها تويى خدا،

و بر فرمانروايى هستى چيره گشتى، پس خجسته بودى، اى خدا، و بلندى گرفتى، تويى خدايى كه معبودى جز تو نيست، آفريننده يارى رسانى كه فرمانت چيره و علمت نافذ، و نيرنگت شگفت، و وعده ات راست،

بار خدايا از آنچه در گذشته مرتكب شدم، از لغزش و خطايم چشم پوشى كن و از درافتادن به جامه تنگ گناه رهايم ساز كه به يقين تويى سرور و مولا، و پشتيبان و اميد من، و تويى منتهاى خواسته و آرزوى من، در دنيا و آخرت.

خدايا! اى سرور من چه بسيار زشتى مرا پوشاندى و چه بسيار بالاهاى سنگين و بزرگى كه از من برگرداندى و چه بسيار لغزشى كه مرا از آن نگهداشتى و چه بسيار ناپسند كه از من دور كردى و چه بسيار ستايش نيكويى كه شايسته آن نبودم و تو در ميان مردم پخش كردى،