خدايا از دل همچون سنگى كه با وسوسه زيرورو مى‏شود و به آلودگى گناه و سياسى نافرمانى آلوده شده به تو شكايت مى‏كنم،خدايا از چشمى كه از گريه ناشى از هراس تو خشك شده،و در عوض به‏ مناظرى كه خوش‏آيند آن است خيره گشته به تو گلايه مى‏كنم،

خدايا سايه رحمتت را بر گناهانم‏ بينداز، و ابر مهربانى‏ات را به سوى عيبهايم گسيل كن،خدايا آيا برده فرارى جز به جانب‏ مولايش باز مى‏گردد؟يا كسى به او از خشم مولايش جز مولايش پناه مى‏دهد؟

بار خدايا،روزى كه در آن ميان بندگانت حكم مى‏كنى، مرا به ديدارت خوشحال كن.خدايا عذرخواهى من از پيشگاهت عذرخواهى كسى است كه از پذيرفتن عذرش بى‏نياز نگشته،پس عذرم‏ را بپذير اى كريم‏ترين كسى‏كه بدكاران از او پوزش خواستند.