ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 1111

نماز كند، بهشت بر او واجب می شود، مگر آنكه منافق يا عاقّ پدر و مادر باشد. و به سند از حضرت صادق عليه السّلام نقل شده: چون مؤمنی بميرد. و چهل نفر از مؤمنان بر جنازه او حاضر شوند و بگويند:

الّلهم انّا لا نعلم منه الّا خيرا، و انت اعلم به منّا چون اين را بگويند حق تعالی فرمايد: من گواهی شما را پذيرفتم، و آن گناهانی را كه من می دانم و شما نمی دانی آمرزيدم. در حديث معتبر ديگری از رسول خدا صلی اللّه عليه و آله و سلّم نقل شده:

اول چيزی كه در عنوان نامه مؤمن پس از مرگش می نويسند، چيزی است كه مردم در حق او می گويند، اگر نيك می گويند، نيك می نويسند، و اگر بد می گويند بد می نويسند. فقير گويد: شيخ طوسی در مصباح المتهجّد فرموده: تربيع جنازه مستحبّ است، يعنی به دوش بگيرد، جانب كتب راست ميّت را، پس از آن بيايد به جانب پا، به دوش بگذارد پای راست او را، پس از آن پای چپ او را، و بعد از آن كتف چپش را، حاص اينكه چهار گوشه جنازه را به اين ترتيب بر دوش بگيرد، كه از آن تعبير به «دوررحی» كنند، يعنی گشتن مانند سنگ آسيا. چون جنازه را نزد قبر آوردند، اگر مرد است او را به طرف پاهای قبر بگذارند، و او را سه مرتبه تا لب قبر بياورند، و اگر جنازه زن است، او را طرف جلوی قبر كه جانب قبله است بگذارند، پس ولیّ ميّت داخل قبر شود، يا كسی كه ولیّ او را امر كند و وارد قبر شود از طرف پای قبر، كه آن در قبر است، و چون وارد می شود بگويد:

الّلهمّ اجعلها روضة من رياض الجنّة، و لا تجعلها حفرة من حفر النّار.

و سزاوار است شخصی كه وارد قبر شده سر برهنه و پابرهنه باشد، با بندهای گشاده، پس ميّت را بگيرد و او را از جانب سر داخل قبر كند، و در آن حال بگويد: به نام خدا، و به خدا، و در راه خدا، و بر آيين رسول خدا، خدايا، ايمان به تو، و تصديق به قرآنت، اين است آنچه خدا و فرستاده اش به ما وعده داده، خدا و رسولش راست گفته اند، خدايا به ما ايمان و تسليم بيفزا. آنگاه ميّت را به جانب راست بخواباند، و صورت او